Kendi kuşağımın içinde, kendi zamanların kuşakları içinde kendilerini bu denli yetiştirmiş bir aileye sahip olduğum için kendimi çok şanslı hissediyorum. Dünyaya yeniden gelsem yine yeniden tekrar ve tekrar aynı aileye mensup olmak isterdim. Şimdi çokmu mükemmel bir aileye sahiptir diye geçireceksiniz aklınızın köşesinden bu yazıyı okurken. Hayır dört dörtlük bir aileye sahip değilim. Her aile gibi benimkilerde de çatışmalar, fikir ayrılıkları ve baskın karakterler vardı.
Ama hiçbiri dediğim dedik olmadılar. Kurallar basit ama tatlı sertti. Yanlışla doğruyu anlatırken yolları bulmamızı sağlayıp, güven duyup, güven vermeyi öğrettiler. Her ne olursa olsun insanları sevmeyi, merhameti, vicdan sahibi olmayı öğrettiler.
İçlerinde biri vardıki yaşanmışlıkları ile bir hayat romanı olan... genç yaşta evlenmiş, genç yaşta anne olan. Okula hiç gitmemiş ama okumayı ve yazmayı çocukları ile birlikte öğrenen, kocası olmadan yatak odasına girmeyen, ne kadar geç olsada masada onsuz yemek yemeyen, çocuklarına tapan ama bütün sevgisini gecenin kadife karanlığında üzerlerini örterken sergileyen biriydi o... çok sevdiği eşi öldükten sonra beş çocuğunu zor koşullar altında büyütüp okutan, derme çatma kulübeyi sevgi yumağıyla kocaman bir eve dönüştüren biriydi o.Evinin bahçesini çocuk parkına çeviren ve torunlarıyla çocukmuş gibi hata erginmiş gibi eğlenip sabahlara kadar oyunlar oynayan, aile fertlerinde olduğu gibi çevresinde de sevilip saygı duyulan biriydi o. O adını gururla taşıdığım bir o kadar da isminin altında ezildiğim, çocuklarına olduğu gibi torunlarına da ayakta durmayı, düşmeyi, düştükten sonrada cesaretle kalkıp yürümeyi öğreten biriydi o.. O bahcesinde çok sevdiği peygamber kokulu gülleri yetiştiren ve o güllerden ,çok seviyorum diye bana kavanoz kavanoz gül reçelleri yapan biriydi o. Evlerimiz ayrı olsa bile yaşarken varlığından güç aldığım kocaman bir dağ, şimdi ise ruhundan güç aldığım bir dünya o. CANIM BABAANNEM O.... anneler günün kutlu, mekanın cennet olsun. Yarın kabrine gelmeden bunları yazmak istedim. Son üç yıldır yokluğun kocaman bir boşluk çünkü. Sen hayattayken birbirimize seni seviyorum diyemedik ama hep bilirdik sevilip ve sevildiğimizi.. şimdi babaannemin varlığınıda yanıma alarak , belkide yine seni çok seviyorum anneciğimi, anneme sarılırken içimden söyleyeceğim ama, onun varlığını her sabah uyandığımda evdeki takırtılarından, evden çıkarken kapıdan bakışından, bazı akşamlar tatlı sert atışmalarımızda, ve aldığı her nefesde hayatımdaki varlığına şükrediyorum. Ve önce çok özlediğim rahmetli babaannemin, sonra annemin ve bu yazıyı okuyan annelerin ve bende dahil gelecekteki tüm anne adaylarının anneler gününü kutlarım...
